De eerste keer..

de eerste keer, dat maakt indruk.

We herinneren ons allemaal wel een eerste keer.

De eerste werkdag bij je nieuwe baan, de eerste nacht in je nieuwe huis, de eerste keer dat je je partner ontmoette, de eerste keer op je nieuwe school...

En deze lijst kan nog veel langer...

Die eerste keren in je leven vergeet je gewoon niet meer.

Het werd er bij mij in de opvoeding al heel vroeg ingeprent. 'Pris..' Zei mijn moeder. 'De eerste indruk, die maak je echt maar één keer.'

Dus daar kreeg ik dan advies over. Stap je ergens de kamer in?

Dan loop je rechtop, je geeft een ferme handdruk en kijkt iemand aan terwijl je jouw naam zegt.

Als kind deed ik dat, geen idee wat het nut ervan was.

Nu ben ik nog elke keer blij dat ik dit geleerd heb. Onbewust geeft het me zelfvertrouwen en het heeft me al heel vaak geholpen bij sollicitaties, of tegenwoordig, bij zakelijke afspraken.

Maar ja, hoe maak je zo’n verpletterende indruk digitaal?

Want terwijl jij dit leest voel je niet mijn handdruk en kijken we elkaar niet diep in de ogen 😉

Nu komt het toch echt aan op mijn creativiteit en of ik je kan weten te boeien met mijn hersenspinsels en belevenissen.

Want we zijn er beland! De eerste nieuwsbrief is bij deze een feit.

Gek eigenlijk, ik, die net zo goed scheel kan kijken als dat ze gevoel voor grammatica heeft, begint aan een schriftelijk avontuur.

Al had je dit een half jaar geleden tegen me gezegd;

"Pris ik lees over een half jaar jouw nieuwsbrief. "Dan had ik je hartelijk uitgelachen.

Ik?

Deze NONO als het gaat om de Nederlandse taal?

Ik?

Die zichzelf vroeger de sukkel van de klas voelde, omdat ze maar de helft van de dictee les mee hoefde te doen.

- De andere helft was namelijk te moeilijk... –

Ik?

Die steevast de tekenles moest missen..

- omdat ze bijles Nederlandse taal kreeg. -

Een hele periode werd ik elke keer uit de klas gehaald. Precies als we iets ‘leuks’ gingen doen, want de andere vakken kon ik natuurlijk niet missen.

In een klein benauwd kantoor met een half vergane plant in het raamkozijn en waar het rook naar oud, muf, stof en papier, moest ik ‘testen’ maken.

Heeft ze HET of heeft ze HET niet.

Was de vraag die over mijn hoofd werd besproken. Mijn ouders en de juffen waren bezorgd.

‘Haar Nederlands is niet op niveau, (ik haalde gerust een -3, als dat mogelijk was geweest) maar ze is zeker niet dom, we signaleren een patroon van dyslectie.’

Ik dacht alleen maar “stomme stomme dyslectie, zit je dan met een mega koptelefoon op je hersenpan, omdat de tekst van je toets word voorgelezen, zodat ik dan misschien wel de juiste antwoorden kon geven.”

Natuurlijk, echt, ik snapte heus wel dat het voor mijn eigen bestwil was, maar we weten allemaal: als kind wil je niet bijzonder zijn, of opvallen en al zeker niet op die manier.

Is het een trauma? Nee, maar het heeft me gevormd. Ik compenseerde mijn niet kunnen meedoen op intellectueel niveau, op lichamelijk gebied. Ik zorgde dat ik het stoerste en snelste meisje van de klas werd. Was er een klassenfeest wat geregeld moest worden? Doe ik wel!

Als nakomeling en jongste telg uit een nest van vijf werd ik automatisch ‘gebekt’ want ja, anders aten de anderen het kaas van mijn brood.

Het hielp me onwijs om op school niet in een hoek te gaan zitten. En daarbij, als iemand het al in zijn hoofd haalde mij te plagen (over bijvoorbeeld de koptelefoon) had ik twee bodyguards van broers achter me staan. Nog een reden om blij te zijn met een grote familie!

Inmiddels ben ik groot, of ik kan beter zeggen ouder (want groot ben ik met 164 cm nooit geworden) en zie ik in dat het prima is als er kromme zinnen staan of een t te weinig of juist te veel.

Het gaat erom dat je het doet vanuit enthousiasme en passie en de rest doet Peter. Ik heb hem eindredacteur gemaakt van deze gezellige nieuwsbrief. Hij weet het zelf alleen nog niet 😉

||| Wat kun je verwachten van de nieuwsbrief? |||

Ik kan je nog geen vastomlijnd antwoord geven, want zoals zoveel dingen in mijn leven, is dit idee in een kleine week geboren. Zonder een heel plan erbij. Ik miste op instagram de mogelijkheid om écht iets te vertellen. Elke keer, als ik wat wil vertellen is de minuut in mijn story al weer vol, dus dat betekent dat ik alleen een heel beknopt verhaal kan vertellen.

Wat ik al wel weet is dat ‘nieuwsbrief’ niet de lading dekt.

Het zal meer een blog worden. Die je dan eens in de zoveel tijd ontvangt.

Waarschijnlijk één keer per twee weken, maar pin me er niet op vast.

Het lijkt me leuk om bij elke nieuwsbrief een inspiratierubriek te doen. Hierin zal ik elke keer iets anders delen. De ene keer zijn het tips over macramé, een andere keer zal er een lekker recept in staan, een inspirerende QUOTE of een collega creatieve onderneming die zich aan jullie voorstelt. Zoiets, dat klinkt leuk hè?

En anders is het heel makkelijk om jezelf af te melden hoor! Want ik wil natuurlijk geen irritante spammer zijn.

||| Voorstellen... |||

Bij een eerste keer hoort ook jezelf voorstellen. Nu voelt dit een beetje apart, want wij ‘kennen’ elkaar al best goed. De meeste van jullie hebben óf al wel eens bij mij besteld óf via instagram hun e- mailadres opgegeven.

Dan zie je mij vaak over je beeldscherm heen stuiteren en weet je al best goed wie ik ben, wat ik doe en wat mijn interesse heeft.

Maar om het toch maar even te doen zoals het “hoort” komt er hier een beknopte versie.

Hoi, ik ben..

Priscilla Spuijt-Kleinjan, 32 jaar, getrouwd met Peter Spruijt en samen hebben we vijf kinderen. Joshua van (11), Joël (10), Silas (8), Raphael (6), Felice (3).

Vanaf mijn 15e begon ik met werken in de ouderenzorg. Wat ik met enorm

veel plezier deed tot mijn 24e.

Ik kan het echt iedereen aanraden, je leert zo onwijs veel in de zorg voor andere mensen. Je leert je dienstbaar opstellen: niet jouw manier maar die van de patiënt is leidend. Je leert hoe fijn het is om te geven, je krijgt er zoveel dankbaarheid en liefde en dus voldoening voor terug.

Je leert in een team samenwerken, problemen oplossen, blijven nadenken in stressvolle situaties, communiceren en je krijgt links en rechts ook nog gratis levenslessen toegeschoven, in gesprek met de ouderen waar je zorg voor draagt.

Toch besloot ik nadat Silas was geboren om te stoppen met werken

Ik merkte dat in het gezin dat het geen fantastische combinatie was: mijn onregelmatige werktijden, in combinatie met Peter zijn drukke baan en weekendstudie,

Daarbij wilde ik graag een moeder zijn die thuis is en zelf de kinderen opvangt, ik wilde geen stress als er één ziek werd en geen gezeul naar de oppas.

Na enige tijd (3 maanden) haha, vloog ik tegen het plafond.

Want het viel me best zwaar. Ik had 3 kinderen onder de 3 jaar, dus dan weet je wel hoe druk je het daarmee hebt.

Toch kon ik er niet heel goed mijn voldoening uithalen. Ik miste de dynamiek van de zorg en ten diepste, miste ik het om Priscilla te zijn. Ik voelde me, eerlijk gezegd, weggestopt in huis, ik liep van speeltuin naar speeltuin, ik draaide de 80ste was van die week en die wasmand was nog steeds niet leeg.

Oke, eens, dit is wat zwartgallig beschreven misschien, maar de boel uitvergroten verduidelijkt de zaak.

Ik word er niet gelukkig van om alleen thuis te zijn en de zorg (hoe mooi ook) voor het huis en de kinderen te managen.

Dus dat was het startpunt van CREATO DA PRIS.

Ik belde mijn vader en zei zonder enige introductie:

"Pap, hebben jullie op de zaak nog oude pallets staan?" "Uhh ja," was zijn enigszins overrompelde, aarzelende antwoord.

“Mooi, ik kom er nu aan en haal ze op, ik sloop ze allemaal uit elkaar en ga er wat van maken. Ik word gek hier, niet alleen de muren maar ook het plafond komen op me af.”

"Oke, ik zie je zo." was zijn nuchtere reactie."

Even later propten we mijn auto vol met pallets, onder toezicht van wat nieuwsgierige collega’s.

"Wat is die dochter van jou allemaal van plan, Henk??"

"Ja.." reageerde m’n pa, "dat weet je bij haar maar nooit van te voren."

Met een plagende blik in zijn ogen duwde hij me een koevoet in de handen. "Hier, deze kun je wel gebruiken, pas je op je vingers?"

Er volgden nog vele ritjes naar zijn bedrijf en er ontpopte zich een klein handeltje via Marktplaats in boekenrekjes en plantenbakjes, gemaakt van pallets (dat was een hype toen).

Heerlijk, ik voelde het weer, mijn energie, het vrolijke gevoel als je wakker word: ik heb zin in vandaag! Toen pas merkte ik hoe erg ik dat heb gemist.

In 2019 onderging Creato Da Pris een metamorfose. In plaats van met een hamer, schuurpapier en een boormachine, begon ik te werken met katoen.

Creatief ben ik altijd geweest, de aanleg voor handwerken ontving ik van mijn moeder. Zij leerde me dan ook breien, haken en kleding maken.

Maar toen mijn oog op macramé wandkleden viel in 2018, wilde ik die ook maken.

Van het een kwam het ander en voor ik het wist bood mijn vriendin, die een eigen bloemenwinkel heeft, aan om mijn werk in haar winkel te verkopen.

De inschrijving bij het KVK was het startpunt voor mijn officiele onderneming.

Ik herinner het me nog als de dag van gister, samen met Peter liep ik na het officiële gedeelte terug naar de auto. “Nu heb je een bedrijf hè?” zei Peet..

“Ja, klopt” knikte ik, en dat wordt het ook.

Opeens kreeg ik een enorme motivatie om een bedrijf op te bouwen.

Zonder nu heel diep op de hele ondernemersreis in te gaan (want dan wordt het geen blog maar gewoon een heel boekwerk), wil ik wel een paar belangrijke dingen met jullie delen.

Corona heeft me geholpen in het uitbreiden van mijn bedrijf.

Tot dat moment had ik me vooral gefocust op het geven van workshops, maar dit kon niet meer vanwege de regels. Dus begon ik mijn workshopprojecten te filmen en daarvan maakte ik pakketten. Projecten die je thuis kunt maken, gericht op snel, leuk en simpel.

Dit bleek succes en opeens kon heel Nederland en Vlaams België bij mij een digitale workshop kopen.

Omdat mensen die een pakket kochten spontaan reclame voor mij maakten, bij hun vrienden en familie, kon ik groeien.

Op Instagram ben ik vanaf het allereerste begin in 2019 actief geworden.

Mijn account is mijn winkel. Je ziet daar op de feed leuke foto’s van macramé projecten die je zelf kunt maken of van projecten die ik op bestelling mocht maken.

En dan mijn story’s, ja dat is een verhaal apart... Daar klets ik je in rap tempo bij over mijn dag. Ik werk vanuit onze schuur, de helft van de schuur is met liefde vol omgedoopt tot atelier.

En deze is met geen mogelijkheid geordend te houden.

Dit is eigenlijk een heel fijn en positief feit, want dat betekent dat er door jullie in mijn webshop fijn wordt gekocht.😊

Inmiddels zijn we met z’n allen alweer even uit de Corona periode en zijn mijn workshops in levende lijve ook gewoon weer opgestart.

Waar ik eerst zelf datums openzette op mijn website, merk ik nu dat het hier haast niet meer van komt. Veel vaker word ik al benaderd door een groep die graag met elkaar bij mij een workshop plannen. Zo loopt mijn agenda eigenlijk al heel snel vol.

Ik heb mezelf wel voorgenomen om zeker in de kerstperiode wat datums open te zetten waar jullie je op in kunnen schrijven.

HOPPA, hebben we hier nu het eerste nieuwtje te pakken?

Ja hoor, toch maar goed dat je bent ingeschreven op de nieuwsbrief hè??

Anders had je dit wellicht niet op tijd gezien joh!

Zelf vind ik Instagram echt superleuk, op die manier kan ik jullie als klanten een beetje leren kennen. Veel van jullie spreek ik wel eens via Insta chat. Het is zo gezellig om samen te kunnen lachen over de alledaagse herkenbare gebeurtenissen. Of om de chaos die het hebben van vijf kinderen en een drukke werkweek nu eenmaal met zich meebrengt.

Een inkijkje in m’n leven… Het komt allemaal voorbij in de story’s.

Op markten gebeurt het zeer regelmatig dat ik iemand tegenover me heb staan met een brede glimlach, die zegt: JA jij kent mij niet, maar ik jou wel, want ik volg je op Instagram.

Te grappig is dat voor mij!

Ik voel zoveel liefde voor jullie, echt jullie hebben geen idee.

In principe onderneem ik alleen, het is mijn bedrijf, ik moet alles zelf regelen van webshop tot alles in de kleinste details uitdenken. Echt er komt zoveel bij kijken.

En natuurlijk heb ik een super groot vangnet om me heen.

Als eerste en grootste speler mijn man, die helpt op financieel en digitaal gebied. Maar ook mede ondernemers die ik maar 1 appje hoeft te sturen voor advies. En dan zijn er nog mijn vriendinnen die me supporten.

Maar het is ook zeker ECHT dankzij jullie enthousiasme en positieve energie,dat ik niet het gevoel heb dat ik alleen onderneemt.

Het is me al zo vaak opgevallen: Of ik nu iets nieuws lanceer of als er ene ‘Nienke Plas’ plat gespamd moet worden 😉 Jullie zijn er!

Dat is echt heel waardevol.

||| Waar sta ik nu |||

Ik sta op een mega belangrijk moment in het ondernemen avontuur. Althans, zo voelt het voor mij. Ik ga namelijk mijn eigen draad importeren. Of eigenlijk, ik heb het al gedaan.

As we speak is de fabriek aan het werk om mijn bestelde collectie te maken.

Dit hebben jullie zo tussen de regels al wel van mij begrepen. In de story’s op Instagram zag je me wat vaker achter de PC zitten in plaats van met draad in mijn handen.

Draad importeren is snel gezegd, maar om dit in de praktijk te doen is echt een heel ander verhaal. De webshop de workshops en de markten wilde ik gewoon door laten lopen, wat uiteindelijk betekent dat de schaarse vrije uren naast dit drukke bestaan op gingen aan het samenstellen van collecties.

De dagen waren erg lang en nachten superkort.

Maar hoe duidelijker de collectie werd hoe meer energie en enthousiasme ik ervan kreeg.

Want het is toch wel echt een DROOM om je eigen merk macramé draad op de markt te kunnen brengen.

Over ongeveer 2 weken verwacht ik de eerste levering binnen. En zal ik je eens wat vertellen?

Het zijn 1170 stuks aan bollen..

HOEVEEL zei je Pris?? Ja, je leest het echt goed.

Zoveel.. maar waar ga je dat dan laten?

Dat is inderdaad vraag twee...

Ik heb in mijn atelier een kleine badkamer die we nu niet meer nodig hebben.

Dus het plan is om de douchestang en toilettafel weg te halen en daar planken op te hangen, om mijn mooie bollen op te slaan.

Ik zal jullie nu niet alle details vertellen, want bij de volgende nieuwsbrief neem ik jullie verder mee in de kennismaking met het nieuwe draad.

Ik lanceer dan ook een paar nieuwe herfst gerelateerde DIY artikelen.

Zoals de fel begeerde kussenhoezen. 😊

Dit was dus mijn eerste echte nieuwsbrief.

Maar ik ben nog niet helemaal klaar, dat weten jullie van mij. Je denkt dit is het, maar nee, ze tovert nog even een verrassing uit de hoge hoed.

Ik voeg namelijk een rubriek toe aan mijn nieuwsbrief.

Jawel, we zijn net een kameleon, van nieuwsbrief veranderen we het naar een blog, dit dreigt een boekwerk te worden en uiteindelijk is het een magazine.

Vraag niet hoe het kan, maar geniet ervan!

Liefs,

Pris

-------------------------------------------------------------------------------------------------

Kook & Bak Rubriek

In mijn Instagram story’s zie je me best wel eens achter het aanrecht staan.

Ik zal niet willen zeggen dat koken en bakken echt mijn hobby is in de zin van, duizend verschillende bakvormen, allerlei ingewikkelde recepten of een kruidenrek van Indonesië tot Italië.

Maar ik hou wel van lekker eten, dát is zonder twijfel mijn hobby... :)

En daarvoor zal je toch de handen uit de mouwen moeten steken.

De recepten die ik maak zijn allemaal gericht op makkelijk, lekker en snel.

Heel vaak krijg ik de vraag of ik mijn recept wil delen. Want de vraag: “Wat eten we (nou weer) vandaag?” is voor niemand vreemd. Dus wat extra inspiratie is altijd fijn, toch?

Vandaar dat het me leuk leek om eens in de zoveel tijd een recept met julllie te delen.

Vandaag staat de nieuwsbrief (ja ik blijf hem maar gewoon zo noemen) in het teken van de EERSTE keer. En dat deed me denken aan de eerste keer dat ik als klein meisje in de keuken van m’n moeder appelflappen mocht maken.

Het was echt zo'n typische herfstdag, de regen tikte al de hele dag tegen de ruiten.

Mijn moeder en ik waren samen op zoek naar leuke kookvideo’s op YouTube. Ik vind het namelijk echt heel leuk om te kijken naar iemand die kookt of bakt.

En zo stuitten we op de bakvideo van Cees Holtkamp. Het is echt tè leuk, in zijn video’s bakt hij met z’n kleindochter, maar dit terzijde.

Ik heb het even gecheckt maar de video staat nog steeds op YouTube te bekijken.

Volgens zijn recept maak ik nu ook ongeveer mijn appelflappen.

Benodigdheden:

Bladerdeeg uit de diepvries (altijd roomboter bladerdeeg)

Kaneel en basterdsuiker, naar smaak

1/2 Eetlepel lemon curd

1/3 Eetlepel jam

1/2 Eetlepel bloem (voor de binding)

(Je kunt ook custard poeder gebruiken)

3 Grote appels

Bakken volgens de beschrijving van de bladerdeeg.

Bereiding:

Schil de appels. Snij ze in blokjes doe ze in de steelpan.

Zet het vuur half hoog en voeg suiker en kaneel toe.

Blijf bij je pan staan, want het kan snel aanbranden. Goed blijven roeren is belangrijk.

Als de appels warm zijn geworden de lemon curd en de jam toevoegen.

Dit even goed roeren tot het is opgenomen door de appels.

Je ziet dat de appels vocht afgeven, nu komt de bloem eraan te pas.

De bloem zorgt ervoor dat het appelvocht gaat binden, zodat dit niet uit de appelflappen loopt.

Let op: De bloem moet je al roerend heel voorzichtig toevoegen aan de appelcompote, anders dreigen er klontjes te ontstaan.

Zodra je ziet dat de hele boel is gaan binden doe je het vuur uit en laat je de appels op een schaal of bord afkoelen.

Pas als ze zijn afgekoeld vul je de appelflappen met de appelcompote.

Als het bladerdeeg is ontdooid bestrijkt je beide kanten van het bladerdeeg met water. Hierdoor bladert het deeg lekker hoog in de oven en krijg je mooie knapperige appelflappen.

Meestal gebruik ik een grote eetlepel en leg in het midden een schepje appelcompote op het bladerdeeg.

Dan kan je het bladerdeeg dichtvouwen, wat luchtgaatjes bovenin prikken en tot slot bestrooi je ze met wat kristalsuiker.

Voilà! Je bakt ze meestal in het midden van een voorverwarmde oven van 210-220 in 15-20 minuten gaar en goudbruin,

------------------------------------------------------------------------------------------------

Product in de spotlights:

De vlaggenlijn DIY:

Dit is wel echt mijn meest verkochte product. Het is ook logisch want, hoe gezellig?

Al gebruik je het als slinger om op een kinderverjaardag op te hangen als duurzame decoratie, of op de veranda als aankleding van de tuin…

Echt, deze slinger vrolijkt zo de hele ruimte op.

En daarbij heb je in mijn webshop zelf de keuze welke kleuren je wilt gebruiken.

Dus de slinger word altijd aangepast aan jouw persoonlijke smaak.

Maar er is nog meer te vertellen over dit leuke project,want het was mijn allereerste

DIY pakket.

Ja echt! Zo passend bij ons thema!

Nadat Corona haar intrede had gedaan en we tijdens de eerste lockdown thuis kwamen te zitten, mocht ik voor veel vrouwen een pakket versturen.

De druk kon in die periode best oplopen. Opeens werd er een enorm beroep gedaan op onze flexibiliteit, vanuit huis werken, alle kinderen thuis onderwijs geven en ga zo maar door.

Ik merkte dat het voor veel mensen een heel fijne tijdsbesteding was om even een andere hobby op te pakken. Zo bracht het handwerken veel ontspanning met zich mee.

Ik ben dankbaar dat ik daaraan kon bijdragen met mijn pakketten.

Ook tegenwoordig hoor ik van klanten terug dat het zo fijn is om jezelf even van achter de computer of uit het jachtige leven te halen. En voor dat moment hoef je je alleen maar druk te maken over een simpele knoop.

Heb jij dit ook zo ervaren?

Ik ben benieuwd!

Ben je nieuwsgierig geworden naar dit leuke DIY project?

Dat snap ik! Klik op de foto en bekijk hem in de webshop.

Nieuwtje: de kleur terracotta is weer opvoorraad!

Kleuren op de foto: Terracotta-mosterd-zand-zee groen-avocado

_______________________________________________________________________________

Tot slot.

Dit is dan wel echt het einde van mijn allereerste nieuwsbrief.

Wat ruim een week geleden begon als een wild plan, is nu - ik zal haast zeggen - een heel boekwerk geworden.

Met een grote glimlach heb ik dit voor jullie gemaakt.

Natuurlijk hoop ik dat je dit tussen de regels door hebt gemerkt.

Ik ben echt ONWIJS nieuwsgierig hoe jullie het hebben ervaren.

Deel gerust een foto met me, van jou en je bakkie koffie of thee terwijl je deze nieuwsbrief doorjakkert. :D Lijkt me reuze leuk om te zien!

We blijven in touch :)

Tot de volgende keer.

xx